In de hoofdstad verrees zelfs geen plaatselijke subcommissie.
Dat lukte in een stad als Arnhem nog wel, maar een geldbedrag van betekenis
leverden de lokale pogingen niet op. De voorzitter schreef aan zijn oude
vriend Van Reenen: -'Waaraan dit toe te schrijven? Welligt aan de keuze
om een monument dat tevens een nuttige instelling is, en dat die instelling
te 's Hage zal worden opgerigt. Dit wekt afgunst!'.
Steden als Zwolle en Rotterdam weigerden medewerking, omdat de plaatselijke
bestuurders liever eigen ziekenhuizen begunstigden. Rotterdam ging na
veel touwtrekken uitsluitend overstag door de onbaatzuchtige bemiddeling
van de ...geneesheer-directeur van het eigen kinderziekenhuis. Zelfs de
residentie deed moeilijk. De plaatselijke subcommissie weigerde de toegezegde
giften te innen, voordat de bestemming van het geld volstrekt duidelijk
was. Lees: voordat werkelijk vaststond dat 's-Gravenhage zelf zou profiteren.
In totaal werkten 238 gemeenten op de een of andere manier mee. Het mocht
onvoldoende baten: in mei 1878 maakte de hoofdcommissie de tussenbalans
op en het bleek dat Nederland en koloniën op dat moment zo'n f 40.000
bijeengebracht hadden. Dat was natuurlijk een aardige som, maar bij lange
na ontoereikend voor een ambitieus doel als een nieuw kinderziekenhuis.
Dat plan vereiste zeker f 300.000.
De reddende engel verscheen in de vorm van een brief d.d. 13 mei 1878,
geschreven door het bestuur van de 's Gravenhaagsche Zeebad-Inrichting
voor minvermogenden. Dit groepje van zeven charitatief ingestelde dames
en heren beheerde sinds 1876 een houten strandbarak, waarin arme kinderen
's zomers op verhaal mochten komen. Deze simpele vakantiekolonie bleek
zozeer in een behoefte te voorzien, dat het bestuur uitkeek naar een degelijker
en royaler behuizing. Zou het nu niet mogelijk zijn gezamenlijk te komen
tot de oprichting van een kinderziekenhuis voor de zomermaanden, op bepaalde
schaal dus?
Van Reenen zag de kans en deed bij de andere leden van de hoofdcommissie
tactisch uitkomen: -'Dit voorstel komt in vele opzigten nabij het oorspronkelijke
plan'. De overtuigingskracht van de ervaren politicus zegevierde opnieuw.
Twee leden van de hoofdcommissie stemden tegen, omdat de inrichting voor
minvermogenden volgens hen niet thuishoorde in een luxe badplaats als
Scheveningen.