Nauwelijks raakt het nieuws van zijn kandidatuur bij
gerucht bekend of prins Alexander, de gefrusteerde lievelingszoon van
wijlen koningin Sophie, ontwaakte uit zijn spreekwoordelijk geworden lethargie.
Nog diezelfde dag stond de prins letterlijk op de stoep bij Van Reenen
om hem dringend te vragen inderdaad voorzitter te worden: -'Ik zou U innig
dankbaar zijn, indien gij aan dit mijn verzoek zoudt kunnen voldoen'.
Maar Van Reenen voorvoelde welk karwei hem wachtte. Weinig mensen kenden
de verhoudingen in Nederland beter dan deze conservatief van allure, deze
verzoenend ingestelde tacticus. Alvorens te beslissen, richtte hij zich
schriftelijk tot de koning. Een tactvolle manoeuvre van de ervaren politicus,
die maar al te goed wist hoe de koning over zijn overleden vrouw en daarmee
over het aanstaande huldeblijk dacht.
Het huwelijk van koning Willem III en koningin Sophie was slecht geweest.
Bij de driftige en rondborstige koning had de fijnzinnige en intelligente
Sophie nooit gepast. Willem III was er de man niet naar om zoiets te vergeten.
De officiële rouwperiode na het overlijden van de koningin was opvallend
kort gehouden en insiders wisten dat Zijne Majesteit zelfs dit te veel
vond. Verhalen over 's konings gedrag gingen van mond tot mond. Een week
na de begrafenis reisde Willem III voor vertier naar Parijs, samen met
een dubieuze operazangeres. De krantenredacties worstelden met een geruchtenstroom,
die minder de waarheid dan de heersende burgerlijke moraal tartte. Per
traditie stelde de Nederlandse pers zich in hofzaken terughoudend op,
maar de koning leek ditmaal alle voorzichtigheid uit het oog te verliezen.
Er dreigde zelfs een regelrechte constitutionele crisis, toen Willem III
met zijn operazangeres wilde huwen.