ik heb op de 84 gevaren en toen mochten we niet naar het kanaal daar ze niet ge certifiseerd was

was dat de voortvaren ? beetje vreemd want deze mocht niet in het kanaal vissen om dat ze teweinig motervermogen had en haar dek niet goed was  houten luiken

was dat niet een koker om te voorkomen dat ze want in haar schroef kreeg

gelukkig werkt het weer de site sorry voor het er even weg geweest zijn
gr rinus

Teun bedankt dat je op een taalfout heb gewezen is aan gepast
gr rinus

zijn altijd 2 rederijen geweest hoor

je heb het over het erf van jj vd toorn maar dat moet zijn avdtoorn  (at)
mijn vader heeft daar als kuiper gewerkt en ik heb ook op de kon,emma school gezeten
en steenstraat is dat nu soetenstraat en de torenstraat waar was/is die
volgens mij werd de jacob pronkstraat vroeger zo genoem

die schelpenvisser is de vader van gerard knoester en deze woont willem kuijperstraat  scheveningen
deze foto is in zijn bezit

schippers op nieuw er bij gezet

wat heb ik fout ge dan vertel dan herstel ik het

ja dat kan zo maar ik weet geen datum dus hout het voor mij op zo gauw ik datums weet zet ik het er bij
gr rinus

herken het niet deze verf winkel

thuis haven scheveningen dit tijpe schip kon niet op het strand
  maar toen die er nog niet was waarschijnlijk vlaardingen of maassluis
en ze viste op haring en in die tijd duurde een reis wel 4 weken

hoior het graag

Berichten: 2498


SCH 84 voortvaren


Bekijk profiel  E-mail  Persoonlijk bericht (Online)   
   
bokkiningrokers
« Gepost op: Gisteren om 15:49:47 »   Antwoord met citaat  Bewerk bericht  Verwijder berichten  Splits topic
Het antwoord op de vraag is het volgende. Scheveningen telde in de negentiende eeuw relatief veel bokkingrokers . Daarvoor werd verse- of anders steurharing aangevoerd. De bomschuiten visten in deze periode op haring tijdens de visserij onder de ’Engelse wal’. Zij voerden ze vers aan en zoals de vis werd óók de haring gelost op het strand of aan de vloedlijn. De haring lag vooral los gestort aan dek. Een groep (beroeps)haringtellers trad nu aan en de haring werd stuk voor stuk geteld en in voorhanden zijnde manden geworpen. De teller meldde zijn honderdste haring luidkeels wat werd genoteerd door een bij de schuit staande ’onderhoofdman’ die voor elk van de tellers een streepje op een lei of op een houten plaat zette, zulks apart voor élk door de teller geleverd honderdtal. De haring werd na het tellen door de voerlui met hun zware wagens vanaf het strand naar het begin van de Wassenaarsstraat gereden waar de haring in de manden kon worden gekeurd door de rokers die ook de kopers van de verse haring waren voor hun rokerij. Daarna werd de echte afslag ervan aangevangen in een soort houten loods bij de Oude Kerk . En dan begint hier het echte verhaal.  De redersvereniging kocht in 1879 aan de Wassenaarsestraat tegenover de Oude Kerk een stuk grond en lieten daar een ‘Verkooplokaal’ optrekken waar sinds 1880 de haring werd afgeslagen.  Omdat sinds 1857 door de kustdorpen met hun bomschuiten de haring gekaakt en gezouten (warren) mocht worden aangevoerd zal dus in Scheveningen ook de pekelharing - maar nu vanuit de ton - zijn gekeurd en daarna in het bewuste lokaal zijn afgeslagen. Het gebouw was voor méér doeleinden beschikbaar. Zo las dáár de dorpsdichter en afslager Job Taal zijn eindeloos lange jaarverslagen in dichtvorm,  tegen betaling, maar dít dan wél voor een goed doel. Tevens werden - doordat de Oude Kerk overvol geraakte - in het Verkooplokaal  zondagse kerkdiensten gehouden. Na de bouw en de ingebruikstelling in 1894 van de Nieuwe Kerk vervielen de kerkdiensten in het Verkooplokaal terwijl na de komst van de haven ook de verkoop van haring aldáár niet meer aan de orde was. Het nú nutteloze Verkooplokaal werd in 1907 doorverkocht aan het Leger des Heils.
Piet Spaans (Pietes.)bericht van piet spaans